Əslində ikimiz də eyniyik. Nə adam kimi sevə bildik, nə də sevilə bildik. Sənin fərqin o idi ki, səni sevən biriləri var idi. Mənim bədbəxtliyim isə heç kim tərəfindən sevilməməyim oldu. Ancaq buna rəğmən ikimiz də eyni sonu yaşadıq. Sənin yaddaşın ölüb, mənim isə ruhum. Görürsənmi Qılınc, sevgi də sevgisizlik qədər alçaqdır…
Azərbaycanlı müəllifin ilk romanı – “Səndən sonra”