Ələsgər Əhmədin yeni şeirləri

Tanrının debatında

 

Evi təmizləyərkən,

Hörümçək torlarına toxunmayıb,

Bir peyğəmbərin dilindən təşəkkür edirdi Şəbnəm

Bu incəlikdən,

Film izləyərkən,

Kitab vərəqləyən biri doluxsunmayıb.

Sadəcə bir qız,

Təbiəti ilk nəfəslə qoxuluyub

 

Torpaqları şeh,

Yarpaqları nəm.

Köçəri quşlar,

Məhkumun azadlıq istəyini, qəfəslə yoxlayıb

 

Məni nəyləsə qorxutma

Cəhənnəm,

Atəşpərəstlərin vecinə olmur

 

Yandırırsan, susur

Təbəssümdən savayı üzündə heç nə olmur

Kim onu dindirirsə,

Minnətdaram deyir

 

Günahının izahını açıqlayır:

 

İki evli insandan biri,

Saçlarını kəsdirib,

Xəstəliklə döyüşən yoldaşını sevindirirsə,

Təqlid haram deyil.

 

Təəccübünü əngəlləyib,

Alovları üfürmək əvəzinə, çəngəlləyib yeyir

Düşünür –

Mən ki, ovcumun içini atəşləyəndə yanmırdım

 

Bir az qorxur,

Dodağı uçuqlayır, deyir;

 

Varlığına yoxdur deməzdim,

Çünki ikisinə də inanmırdım.

 

Nə vaxt çağıranda,

Sən gəldin?

Gündə bir əsgərin ulduzu sönüb,

Çiyinlərdə yaradırdı;

 

“Mayor kolleksiya”

 

Yerin altında gizlənənlər,

Üstündə ölənlərə,

Şəhidlər bağışlanır demişdilər

 

Evin hərflərini dəyişdilər

İnandıq ki, səngərdi

 

O ağ ölüm dediyiniz maddələr də,

Sənətçilərin,

Baronlardan az qazandığı caddələrdə

Yaradıcı beyinlərdən qaralırdı

 

Bilirsən nədi?

Hamıdan məsafələnib,

Sakitcə intihardan, dərman adı ilə istifadədi

 

“Major depressiya”

 

Fırtınalar,

Mələklərin sərinləşdirmək üçün,

Götürdüyü lələklərin deyildi?

 

Sevgiyə ümidlənən cütlükləri qaçıran

Başları örtüb,

Dam örtükləri açdıran şəriəti danlamırdın

 

Sərtliyini qələm ucu sancardın

Yaramı dərinləşdirmək üçün yumşaq-yumşaq

Ağacları atəşlənən,

Təbiəti anlamırdın.

 

Anlayış-

Dəniz ananın bətnindən,

Sahildə günəşlənən qum uşaq

 

Su canavarları,

İnsanlara susuz havaları unutdurub,

Qarşında əyildi.

 

Yelkənlərin,

Bayraqlarını yandıran ölkələrin

Tornadosunu oğurlayıb,

Parçalarını,

Parkdakı körpülərin səsiylə ayırdı

Körpələrin ayaqlarına yadlaşan pilləkənlərin.

 

Matros ayıldı

Okeanın dibini,

Üzündən taptalayan gəmisən ki

 

Ayələrdəki ilk yazısan

Kirayələrdəki odunçu arzularını baltalayan,

Özündən razısan.

 

Kitablarını sevirəm.

Düşünməzdim,

Həyatımın istiqamətini xoş yoldan

Qəzaya çevirən müəllif,

İdealıma çevrilərmiş

 

Addımlayırdım Qəzzaya,

Boş yoldan.

Yazılarını xatırlayırdım –

 

“Leylətəl qədrə görə,

Allah da and içə bilərmiş”

 

İçib, demisən ki;

 

“ Dan yeri sökülənədək, salamatsınız “

Siz də,

Gecə də

 

İndi mən salamatam?

Ulduzların,

Ayın qaranlığı ilə söndükləri küçədə.

 

Bəzən qadınlara qalxan əllər

Daşdan da ağır,

Qılınc-qalxan tutan heykəllər bəzəyir

 

Ərimədən üfür,

Masanın öhdəsinə burax şamları

Qorxudub axşamları,

əyləncəyə oyuncaq şeytanları çağır

 

Üzləri də gülməlidi,

Çürümədən tüpür.

 

Robotdan sevgi gözləməyə bənzəyir

Proletaryanın,

Fəhlə inqilabına məğlub olması

Çoxuna sadəcə nəfəs darlığıdır

Mənə görə isə,

Hər kəsin qəddarlığıdır, dostumun boğulması.

 

Bombalar saatına baxıb,

Partlayırdı məclisə

Bitdi deyib, təbrikləşərdik

Birdən fikirləşərdik

 

Qışqırdıqları qoldan güclüsə,

Dinlədiklərinin

Düşüncələrini mənimsəyir ədalətlilər

 

Yaşana biləcək,

Bütün gələcək əraziləri gəzdik

 

Dünya həkimlərin,

Hippokratı tanımadığı xəstəxanadı

Evtanaziyalara baxıb,

Gülümsəyir yadplanetlilər

 

 

Xəstələnməzdik.

Ağ xalatlardan oxunardı

Yazılmamış qayda

Xəstənin çarpayıda, sağlam qüruruna toxunardı

Sarışın qatilin,

Qayğıkeş təması.

 

Şahın təbiblərinin tibbi

 

İçəridəkilər cəllad,

əməliyyat otaqları edam masası.

 

Dünən yenə,

Sistemə orta barmaq qaldırıb bir hippi

 

Təsadüfən,

Bütün proqressivlər ya vətən xaini,

Ya da narkomandır.

 

Komandir,

Orduya bir döyüşdən öncə paylansa,  müsəlman ölkəsinin kokaini

 

Ağrıdan,

Heç kim ağrımaz vətənə.

 

Nə plakatlarda “ fuck Fransa”

Nə azad düşüncə.

 

Amma 20 yaşlı qızlar ölməməlidir.

Hərəsi fərqli zəncirlərdə,

Rəngbərəng.

 

Sofiya demişdi;

 

Bürcüm qədər mülayim davranmadı,

Qanımdakı xərçəng.

 

Hər saniyə itirdim,

Azaltdılar.

Suallar verildi,

Uzatdılar. Niyə itirdim?

 

Öyrənmədilər!

 

Mənim ətrafım yox,

ətrafımdakıların düşüncələri genişdi

 

 

Adəmin təəssüfü

 

Bir səs var, uzaqdan vahiməlidir

Eşitsə, qulaqlar intihar edər

Günəşə gözünü qırpmadan baxmaq

Çətindir, həyatdan imtina qədər

 

Ağlında uğursuz düşüncələrin

Gözünün önündə yaşadıqların

Nə səssizlik, yalanı küçələrin

Nə də həqiqətdir, danışdıqların

 

Atəşlər açıldı, işıqlar söndü

Uşaqlar göründü pəncərələrdə

Rəssamı oxladı öz fırçaları

Çəkməyə qorxduğu mənzərələrdə

 

İndi şairi də, peyğəmbəri də

Saçın sığallayıb, dara çəkirlər

Xatirə saxlayır ağ yalanları

Üzləri pozulan, qara şəkillər

 

Qılıncdan keçirir göyərçinləri

Yandırır barışıq məktublarını

Qumarda kor edir, səhərin gözün

Gəzir, bütün gecə klublarını

 

Hardasa uduzur ehtirasına

Öpdüyü dodaqdan zəhər də keçir

Səsləyir, söydüyü tanrısını da

Əl açır, adını çəkib, and içir

 

Gülüşü ağlayır, obrazı bitir

Səhnə hazırlaşır alqışlanmağa

Ağzı söz tutmur, dişi ağrıyır

Diz üstü sürünür bağışlanmağa

 

 

 

Fərq

Səni damla-damla toplayıb,

Ovuclarımı isladıram

Bir tikan, güldə niyə vardır, düşünmüsən?

Və ya kirpilər,

Tikanlardan harda istifadə edir?

Güllər,

Təravətli olduğunu necə ifadə edir?

 

Tikanın bir olmağı,

Gülü

Çoxluğu, kirpiyə özünü qorundurar

Damlalar göyə buxarlandıqda bulud,

Yerə düşdükcə kobud olar

Görərsən ki,

Bir fincan kofe ərpisən

 

Tək başına qorunmaq istəsən də

Bil ki,

Sən sadəcə gül ətirli kirpisən

Yarpaqlar boğulur,

Tanrının nəfəsindən

Ağaclar əsrlərdir qopa bilmir,

Payız fəlsəfəsindən.

 

Sevgi nə qədər fövqəldir ki?

“Dəyərli sevgi” ifadəsi varsa,

Kimsə yanından nəyisə apararsa,

Xatırlayarsan,

Bir zaman kiminsə, nəyinəsə uzatdığın əldir

 

Oğurluq sevginin məhbusuna,

Azadlıq dəymirsə

Dəyər sevgidən daha fövqəldir.

 

Mən səni sevmirəm,

Dəyər verirəm.

 

Balacaboy magikanların ucalığını görürəm

Onlar üsyanlara əyilmirlər,

Çünki zürafələr xarizmatik görünür,

Otlara əyilmirsə

 

Aşiqlik,

İçki düşkünlüyüdü

Özünü nə düzgün apara bilirsən,

Nə üzgün

İçindəkini üzündə göstərmir,

Davranış güzgün

Əfsus ki,

Təcrübəsizliyin, qarşındakının üstünlüyüdü

 

Kainatı hiss et.

 

Səhərin günəş temperaturunu

Baxışlarında saxla

Təzyiqin gecə qalxsın

 

Mənim heç,

ən oynaq musiqini eşitdikdə əlim qalxmır

Səninlə mübahisə etdikdə necə qalxsın?

 

Tanıyırsan.

 

Mən alqışların yox,

Pərdə arxası səhnələrin obrazıyam

Yaxud da alqışı kim istəməz ki?

Təki olsun.

Hətta bir şeirim, 5 məhkuma məhkəmədə vəkil olsun

Özüm,

Nazım kimi sürgün həyatı yaşamağa da razıyam

 

Şeirlər şairlərin gücü,

Yazılar, yazıqlarla təkbətəkdir

 

Bədənlər və bələklər –

Sən də öyrənərsən, əyinlər kəfənlikdi

 

İnsan başlıqdan sonluğadək təkdir

Nə doğum zamanı atributlar,

Nə ölərkən tabutlar iki nəfərlikdir

 

Bir əjdaha, cəhənnəm ağzında

Yalvarıb, su axtarır

İstanbul boğazında

 

Kasıbçılıqda sürünür,

Zadəgan kərtənkələlər

Laokoon heykəlindən,

Ailə qayğısı umur, bütün yetim heykəllər

 

Səncə?

 

Corc Floydu boğan

Polisin dizləri, vicdanına çökərmi?

Nəfəs borusundakı

Yalvarışlardan doğan cinayət izləri

Pir Sultan müridi qədər,

Edam fərmanlarına nökərmi?

 

Ömrümü bölüşdürdüm

Bir az fəsil dəyişdirdi, quşların köçündə

Bir az asılı qaldı,

Yelləncəyində uşaq ölən ağaclarda

 

Qəza keçirdim

Bahalı maşınların içində

Ucuz musiqilər səslənən tıxaclarda

 

Dolaşıb, qalmışam

Zəhərli sarmaşıqlar və ya hisslər

 

İntihar məktubu

“Beyinlərini itirən gövdələri,

Başları xilas etmək istər”

 

Lallar ən yaxşı sirdaşdı,

Dərdlərini karlara danışmasan, darıxarsan

 

Gəl şeirlərimdə gizlən,

Alma yazsam, çıxarsan.

 

Amma darıxmamaq üçün,

Məni də kar etmə.

 

Ayrılıq

İstənilən başlanğıclara aiddi.

 

Böyü,

Kiçik yalanlar inancsızdır

 

Mənə dediyin,

Ruhumu bəzədiyin sözləri inkar etmə

 

Ən azından,

Telefonlarımızı dinləyənlər şahiddi.